تعداد بازدید 130

از سال 1337 در خدمت استاد مطهري بودم. ايشان اتاقي در كنار اتاق شوراي دانشكده داشتند. وقتی استادان دانشکده جلسه داشتند یا ورقه های امتحانی تصحیح میکردند،تا ساعت 3 بعد از ظهر در همان اتاق می ماندند و از سوی دانشکده برای آنها ناهار،نوشابه و میوه می آوردند،اما استاد مطهری وقتی ظهر می شد،بهاتاق خودشان تشریف می بردند. همیشه مقید بودند اول نماز بخوانند،سپس ناهار مختصری که موملا نان و پنیر یا نان و انگور بود و از منزل همراه می آوردند، صرف کنند. استادان و مسئولان اصرار می کردند که استاد مطهری به اتاق شورا برود و از ناهار دانشکده که مثلا چلوکباب برگ و غیره بود،صرف کنند، اما استاد قبول نمیکردند و عذر می آوردند که «غذای دانشکده با من سازگار نیست»، اما اظهار نمی کردند که چرا از غذای استادان نمیخورند،من علتش را می دانستم، استاد نیز گاهی می گفتند :«این ناهارها،حق خدمتگزاران و از بیت المال است. استادان حقوق خوبی دارند،خودشان بروند از بازار بخرند. این غذا حق ضعفاست.»

تعداد بازدید 130 زندگي دانشجويي،اساتيد خودشان غذا بياورند!
نویسنده	پیام