جنگی که بود،جنگی که هست 1

بسم الله الرحمن الرحیم

جنگ های سخت تاریخ

اولین جنگ تاریخ

زمان: 2700 ق.م

مکان: بین النهرین و بطور مشخص اطراف بصره امروز

طرفین درگیر: سومر و ایلام

نتیجه: پیروزی ایلام

توضیح:

تاریخ جنگ به درازای تاریخ حضور بشر بر روی زمین است. ولی اولین جنگ بزرگ ثبت شده در منابع تاریخی جنگ بین سومر (عراق امروز) و ایلام( بخش عمده ایران امروز شامل مناطق بین کرمان و همدان و بوشهر) در 2700 ق.م. است. در این جنگ ایلامی‌ها توانستند سومریان را شکست داده و سومر را تصرف کنند. ایلامی‌ها شهر اور را ـ که بزرگ‌ترین شهر در میان شهرهای سومری بود ـ آتش زده و آن را ویران ساختند.

جنگی که با اسبش معروف شد...

زمان: سده 12 یا 13 یا 14 ق.م

مکان: شمال شرقی ترکیه امروز

طرفین درگیر: یونان و تروا

نتیجه: پیروزی یونان

توضیح:

جنگ تروا یکی از معروف‌ترین جنگ‌ها در اسطوره‌شناسی یونان باستان است. مهم‌ترین منابع مربوط به این جنگ دو اثر منظوم ایلیاد و ادیسه می‌باشد که منسوب به هومر هستند که در 9 تا 6 صده پیش از میلاد سروده شده‌اند.

شهر تروا که در جنوب تنگه داردانل (در پایین استانبول امروزی) قرار داشت در آن زمان‌ها از موقعیتی سوق‌الجیشی برخوردار بوده و تنها راه عبور و مرور از دریای سیاه به دریای اژه و برعکس را تحت کنترل داشته است. در واقع یونانی‌ها برای جلوگیری از قدرت مردم تروا که در حوزه (مردم آناتولی) قرار داشت و برای توسعه قدرت خویش در این دیار و حفظ منافع خودشان در دریا بوده که به تروا حمله کرده‌اند. در واقع این جنگ، سر آغاز نبردهای دنیای شرق و غرب بوده است.

جنگ تروا 10 سال طول کشید؛ از 1184 قبل از میلاد تا 1194 قبل از میلاد. هومر شاعر یونان باستان می‌گوید با افسانه تروا عصر افسانه‌ها تمام شد و عصر آهن شروع شد.
بخش معروف داستان این جنگ آن جایی است که در سال دهم نبرد، هنگامی که هیچ‌کدام بر دیگری برتری نیافته‌اند، یونانی‌ها اسبی غول پیکر از چوب می‌سازند و حدود 30 تن از جنگجویان یونانی را در آن پنهان می‌شوند. بقیه سوار کشتی‌ها شده، و از ساحل دور می‌شوند.

وقتی ساحل خالی می‌شود، مردم تروا فکر می‌کنند که پیروز شده‌اند. دروازه شهر را باز می‌کنند و اسب چوبی را می‌بینند. آن‌ها فکر می‌کنند که آن اسب غول پیکر، هدیه ای از یونانی‌هاست. پس آن را به داخل شهر می‌آورند و جشن و پایکوبی می‌کنند.

شب که می‌خوابند، کشتی‌های یونانی‌ها به ساحل برمی گردند. یونانی‌های داخل اسب هم بیرون ریخته و دروازه را بازمی کنند. بقیه‌ی یونانی‌ها، به داخل شهر می‌ریزند و تروایی های خوش خیال را به خاک و خون می‌کشند.

کشورگشایی های شاگرد جوان ارسطو

زمان: از 323 ق.م. تا 333 ق.م.

مکان: از یونان تا تبت

طرفین درگیر: همه کشورهای باستانی از یونان تا هند

نتیجه: تشکیل امپراطوری اسکندر

توضیح:

اسکندر سوم مقدونی (323-356 پیش از میلاد) که در غرب به اسکندر کبیر معروف است و در ایران معروف به اسکندر گجستک (ملعون)، پادشاه مقدونیه بود. اسکندر توسط فیلسوف مشهور یونان، ارسطو تعلیم داده شد و بعد از اینکه پدرش، فیلیپ به قتل رسید، جانشین پدر شد و 13 سال بعد در 32 سالگی جان سپرد.
 
برتراند راسل می‌گوید: «ارسطو نشان داد که بهترین نتیجه فلسفه می‌تواند چیزی شبیه اسکندر از آب دربیاید و از همین جا می‌فهمیم که فلسفه چه چیز بیهوده ای است.»
او یکی از مشهورترین نمادهای باستان است و با توانایی‌های جنگی‌اش، پیروزی‌هایش و پخش کردن فرهنگ یونان در غرب و شروع تمدن هلنی شناخته می‌شود.

او به آسیای کوچک هجوم برد و جنگ‌هایی را آغاز کرد که ده سال به طول انجامید. او به سوی سوریه، مصر، بین‌النهرین، ایران و غرب لشکرکشی کرد و در جنگ‌ها پیروز شد و در همین حال او پادشاه ایران، داریوش سوم را شکست داد و بر قلمروی پادشاهی ایران غلبه کرد. او به هند تاخت و تاز کرد اما سرانجام با شورش‌گری سربازانش مجبور به عقب نشینی شد.

اسکندر در 323 پیش از میلاد قبل از اینکه بتواند نقشه‌هایش را برای حمله به شبه جزیره عربستان عملی کند، در بابل درگذشت.
بعضی از مورخان داستان کشورگشایی‌های اسکندر و حتی وجود او را افسانه می‌دانند.

 جنگ های صدر اسلام

زمان: قرن اول هجری(قرن ششم)

مکان: خاورمیانه و شمال آفریقا

طرفین درگیر: اعراب شبه جزیره،ایران،روم و مصر

نتیجه:

جنگ و کشتار در آیین مقدّس اسلام تنها برای دفاع از خود و آیین الهی و به عنوان آخرین راه کار ممکن مشروع شمرده شده و اصل ریختن خون انسانی با قطع نظر از قید مزبور، مذموم و مورد نهی قرار گرفته است. امام علی(ع) آن را از بدترین رسوم آیین جاهلیت برمی‌شمارد: «أنتم معشر العرب علی شرِّ دینٍ... تسفکون دماءَکم»، حضرت علی(ع) در منشور معروف حکومتی خویش به مالک اشتر، وی را از هرگونه خون ریزی و بنیان نهادن حکومت بر جنگ و جدال، به شدت نهی می‌کند: «ایّاکَ و الدماءَ و سفکها به غیر حل‌ها...» و لا تقوّینّ سلطانک بسفکِ دمٍ حرامٍ.
 
از منظر دینی و سیاسی امام علی(ع)، جنگ و جهاد نه ذاتی و قاعده، که امری عرضی و اضطراری است. حضرت همین نگاه به جنگ را به شخص پیامبر اکرم , نسبت می‌دهد؛ می‌فرماید: پیامبر, مانند طبیبی سیّار بود که نخست مرهم و داروهای عادی را برای درمان زخم و مریض خود به کار می‌بست و در صورت نیاز و ضرورت، به داغ کردن محل زخم می‌پرداخت.
 
جنگ‌های صدر اسلام را می‌شود به سه دسته کلی تقسیم کرد:

 جنگ‌های بین مسلمانان با مشرکان و یهودیان در دوران حیات پیامبر اکرم,، جنگ‌های کشورگشایانه خلیفه دوم و سوم و سرانجام جنگ‌های داخلی بین مسلمانان در دوران خلافت امام علی(ع)، امام حسن(ع) و قیام کربلا، که هر کدامشان از نظر ریشه‌ها و انگیزه‌ها داستان متفاوتی دارند.

جنگ‌های دسته اول تماماً جنگ‌هایی بودند دفاعی و مربوط به زمانی که مسلمانان به مدینه هجرت کرده‌اند، در آنجا مستقر شده‌اند و مشغول ساختن آرمانشهری مطابق با آموزه های دین جدیدند که از ناحیه مشرکان و یهودیان مورد هجوم قرار می‌گیرند، از خود و دینشان دفاع می‌کنند، گاهی پیروز می‌شوند و گاهی شکست می‌خورند.

غزوه های بدر، احد، حنین، خندق و تبوک مهم‌ترین این جنگ‌ها هستند که تعدادشان به بیش از شصت جنگ می‌رسد. غزوه به جنگ‌هایی گفته می‌شود که پیامبر, خود در آن‌ها شرکت داشته است و به جنگ‌هایی که پیامبر در آن‌ها حضور نداشته سرّیه می‌گویند.

پس از پیامبر اکرم, ابوبکر به خلافت رسید و پس از آنکه دو سال و اندی در منصب خلافت قرار داشت، درگذشت. پس از او، عمر بن خطاب مدت ده سال خلافت کرد و در روزگار او، ارتش اسلامی توانست نیروهای روم را به عقب رانده و سرزمین‌های شام، فلسطین، مصر و جزیره فرات را به دولت اسلام ضمیمه کنند. آنان هم چنین بر امپراتوری ساسانی مسلط شدند و سرزمین اسلام، تا ارتفاعات میانی ایران گسترش یافت.

 در روزگار عثمان بن عفان نیز سرزمین‌های اسلامی از شمال تا «ارمینیه»، از جنوب تا «سند»، از غرب تا «تونس» و از شرق تا «رود جیحون» گسترش یافت. در دوره نخست حکومت امویان، قلمرو حکومت اسلامی، از غرب تا اقیانوس اطلس، از شرق تا اسپانیا و ترکستان گسترش یافت و در جنوب، «سند» نیز ضمیمه این قلمرو شد.

دسته سوم از جنگ‌های صدر اسلامی جنگ‌های داخلی مملکت اسلامی شامل جنگ‌های سه‌گانه حکومت پنج ساله امام علی(ع) (جمل، صفین و نهروان)، جنگ منتهی به صلح امام حسن (ع) با معاویه و واقعه کربلا و قیام‌های پس از آن می‌شود.
جنگ‌هایی که علی رغم میل باطنی امامان شیعه به آن‌ها و پیروانشان تحمیل شد.

 جنگ هایی به نام مسیح

زمان: از 473 ه.ش.(1095م) تا 669 ه.ش.(1291م)

مکان: خاورمیانه،ترکیه و شمال آفریقا

طرفین درگیر: مسیحیان اروپا و مسلمانان

نتیجه: اشغال اورشلیم توسط مسیحیان و سپس بازپس گیری آن توسط مسلمانان

توضیح:

جنگ‌های صلیبی به زنجیره‌ای از جنگ‌های مذهبی گفته می‌شود که به دعوت پاپ توسط شاهان و نجبای اروپایی داوطلب برای بازپس‌گیری سرزمین‌های مقدس از دست مسلمانان برافروخته شد. صلیبیان از جای‌جای اروپای غربی در جنگ‌هایی مجزا شرکت‌ داشتند.

 صلیبیان مسیحیان کاتولیکی بودند که علیه مسلمانان و مسیحیان ارتدوکس در قلمرو روم شرقی و در ابعاد کوچک‌تر با اسلاوهای و بالتهای پگان، مغول‌ها، و خوارج مسیحی جنگیدند؛ گرچه در بازه‌هایی مسیحیان ارتدوکس با آن‌ها متحد شده، علیه مسلمانان می‌جنگیدند. صلیبیان توسط پاپ مورد تکریم قرار گرفته و آمرزیده‌ می‌شدند.

حضور مسلمانان در سرزمین‌های مقدس از قرن هفتم با فتح شام در زمان ابوبکر و عمر آغاز شد. موفقیت‌های مسلمانان، به ویژه حملات ترکان سلجوقی، فشارها را بر امپراتوری روم شرقی و کلیسای ارتدکس شرقی که ادعای حاکمیت بر این سرزمین را داشت افزایش می‌داد.

در سال‌های پایانی صلیبیان امید به اتحاد با مغول‌ها بسته بودند. ایلخانان مغول تصور می‌شد که به مسیحیت نزدیک‌تر هستند و شاهزادگان فرانکی در چند مورد توانسته بودند مغول‌ها را برای حمله به چندین ناحیه در خاورمیانه تحریک و سازماندهی کنند. اما مغول‌ها نتوانستند به طرز موثری با صلیبیان در حمله به سرزمین‌های مقدس هماهنگ باشد.

سرانجام مملوک‌ها به رهبری بایبرس تصمیم خود برای پاک‌سازی شام از فرانک‌ها را به تدریج عملی کردند. با سقوط انطاکیه (1268)، طرابلس (1289)، و عکا (1291) مسیحیانی که قادر به فرار نبودند کشته شدند یا به بردگی درآمدند و به این ترتیب آخرین آثار مسیحیت از شام ناپدید شد.

شوالیه‌هایی که از جنگ‌های صلیبی در خاورمیانه باز می‌گشتند، ره‌آوردهای فراوانی را از سرزمین‌های اسلامی با خود به اروپا آوردند که یکی از این ره‌آوردها شکر بود. صلیبیان همچنین ادویه‌جاتی مثل فلفل سیاه، دانه‌های خشخاش (تخم خشخاش)، سیر و همچنین میوه‌های خشک شده و لیمو را با خود به اروپا بردند.

 دولت شهر ونیز، در شمال ایتالیا، در زمینه واردات مواد غذایی جالب توجه و جدید از خاورمیانه شکوفایی خاصی پیدا کرده بود.
صلیبیان همچنین صابون، عطرهای محلی و عادت حمام کردن را با خود به زندگی اشراف اروپا بردند. آرایش موهای اروپایی هم از آرایش موهای مسلمانان تأثیر گرفت. اولین گروه صلیبیان موهای خود را کوتاه نگاه می‌داشتند تا کلاه خودهای خود را به راحتی بر سر بگذارند. صلیبیون بعدها به پیروی از شرقیان، موی خود را بلند می‌کردند و مجعد می‌ساختند و آن را با حنا رنگ می‌کردند.

پارچه‌های زیبای بافته در سرزمین‌های اسلامی هم که سوغات جنگ‌های صلیبی بود در اروپای قرون وسطی با استقبال عمومی روبه رو شد. پارچه‌های نخی نرم، مثل چیت و موصلی و تور بافته شده در غزه را، زنان اروپایی به عنوان مقنعه یا روبند از کلاه های زیبایشان می‌آویختند. حریر گل‌دار و خوش‌رنگ دمشقی، پارچه پر طرفدار دیگری بود که صلیبیون از خاورمیانه به ارمغان می‌بردند.
 
بعد از جنگ‌های صلیبی فرش‌ها و قالیچه‌های ایرانی کف اتاق‌ها ورودی مبل‌های خانه‌های قرون وسطی را پوشاند. پیش از آن برای پوشش کف اتاق‌ها از بوریا استفاده می‌شد.

صنعتگران مسلمان اطلاعاتی را که درباره اعضای بدن انسان داشتند، با تخصص شیشه سازان ترکیب کردند و انواع عدسی‌های طبی را برای عینک ساختند. صلیبیان عینک را با خود به اروپا بردند و در اوایل قرن چهاردهم میلادی کارخانه عینک سازی در ونیز ساخته شد.

از دیگر پیامدهای جنگ‌های صلیبی انتشار علوم مسلمانان در اروپا بود. در جنگ صلیبی یکم تمام کتب مسلمانان سوزانده شد ولی در جنگ صلیبی دوم به دستور کلیسا و یا پادشاه کتب باقی مانده جمع آوری و به اروپا آورده شد. در نتیجه علوم ایرانی- اسلامی به اروپا راه یافت و به طور وسیعی مورد استفاده قرار گرفت.

 توحش بدون توقف

زمان:از 616 ه.ق.(1219م) تا 653 ه.ق.(1256م)

مکان: آسیای مرکزی و خاورمیانه

طرفین درگیر:  قوم مغول و کشورهای اسلامی

نتیجه: تشکیل امپراطوری ایلخانان مغول

توضیح:

هنوز جنگ‌های صلیبی به طور کامل پایان نیافته بود- 1270 م.669 ه ق-که چنگیز خان مغول حملات خود را به دنیای اسلام شروع کرد-1221 م. 615 ه ق-مرحوم جلال آل احمد در کتاب غرب‌زدگی خود مواردی را ذکر می‌کند که معلوم می‌شود غرب در تحریک مغول‌ها برای حمله به ایران و جهان اسلام کاملاً دست داشته است. در همان اوائل کار مغول‌ها، سعد الدوله یهودی، وزیر اعظم و همه کاره آن‌ها شد.

البته مغول‌ها با همه کشتار و فاجعه‌ای که به بار آوردند، باز کاری که به درد غرب بخورد از پیش نبردند و بلکه خود پس از نیم قرن مسلمان شدند و باری بر بارهای دشمنان کینه‌توز و قدیمی اسلام افزودند و بعدها، انگلستان با استعمار هند، در واقع به جنگ حکومت مسلمانان مغول هند رفت و انتقام خود را گرفت.

 اولین جنون جهانی

زمان: 28 ژوئیه 1914م.(6مرداد 1293 ه.ش) تا 11 نوامبر 1918م.(19 آبان 1297 ه.ش)

مکان: اروپا،آفریقا،آسیا

طرفین درگیر:  روسیه،آلمان،فرانسه،اتریش-مجارستان،بریتانیا،ایتالیا،صربستان،امپراتوری عثمانی،رومانی،ایالات متحده،بلغارستان،مونته نگرو،بلژیک،یونان،پرتغال،ژاپن

نتیجه: پیروزی متفقین(شوروی،انگلستان و آمریکا)،پایان امپراتوری های آلمان،روسیه،عثمانی و اتریش-مجارستان. تاسیس کشورهای جدید در اروپا(یوگسلاوی،چک اسلواکی و لهستان) و خاورمیانه(ترکیه). انتقال کولونی آلمان به دیگر قدرت ها،تاسیس جامعه ملل.

توضیح:

جنگ جهانی اول، اولین جنگی بود که از جنگ بین دو یا چند کشور فراتر رفت و بخش عمده ای از جهان را از سه قاره آسیا و اروپا و افریقا درگیر خود کرد و حتی کشورهایی مثل ایران هم که اعلام بی طرفی کردند از مصائب آن در امان نماندند.

 پیش از این، هیچ وقت تلفات جنگی به این اندازه زیاد نبود. سلاح‌های شیمیایی برای نخستین بار در این جنگ استفاده شدند. برای نخستین بار، به طور انبوه مناطق غیر نظامی از آسمان بمباران شدند و نیز برای نخستین بار در این سده کشتار غیرنظامیان در سطحی گسترده در طول جنگ رخ داد.

این جنگ چهار ساله از مهم‌ترین اتفاقات تاریخ بشر است و به طور مستقیم و غیر مستقیم نقش بزرگی در تعیین تاریخ قرن بیستم داشته است. این جنگ پایانی بر نظام‌های سلطنت مطلقه در اروپا را به همراه آورد و باعث انقراض چهار امپراتوری اتریش - مجارستان، آلمان، عثمانی و روسیه تزاری. همه‌ی این امپراتوری‌ها از زمان جنگ‌های صلیبی بر سر قدرت بودند.

این جنگ همچنین کاتالیزوری برای انقلاب روسیه بود که بعدها جهان را تحت تأثیر قرار داد و از چین تا کوبا انقلاب‌های کمونیستی را دامن زد و از طرفی زمینه‌ساز تبدیل روسیه به یک ابرقدرت جهانی شد و آغاز جنگ سرد با آمریکا را دربرداشت.

عود جنون پس از بیست سال

زمان: از 1 سپتامبر 1939م.(9شهریور1318 ه.ش) تا 2 سپتامبر1945م.(11شهریور 1324 ه.ش)

مکان: اروپا،منطقه اقیانوس آرام و آفریقا

طرفین درگیر:  آلبانی،استرالیا،اتریش،بلژیک،برزیل،بلغارستان،برمه،جمهوری چین،چک اسلواکی، دانمارک،استونی،اتیوپی،فنلاند،آلمان نازی،یونان،مجارستان،ایسلند،هند،ایران،عراق،ایرلند،ایتالیا،ژاپن،کره،لاتویا،لیتوانی،لوکزامبورگ،فدراسیون مالایا(مالزی کنونی)،مالت،اندونزی،مکزیک،مغلستان،هلند،نیوفاندلند،نروژ،فیلیپین،میکرونزی،لهستان،تیمور،رومانی،سنگاپور،سوئیس،کوبا،سوئد،آفریقای جنوبی،اتحاد جماهیر شوروی،اسپانیا،تایلند،بریتانیا،ایالات متحده آمریکا،یوگسلاوی

نتیجه: پیروزی متفقین،تاسیس سازمان ملل متحد،تبدیل شوروی و آمریکا به دو ابر قدرت،آغاز جنگ سرد

توضیح:

جنگ جهانی دوم گسترده‌ترین جنگ جهان است که در آن بیش از 100 میلیون نفر جنگیدند. در طول این جنگ کشورهای مختلف تمام توان اقتصادی و علمی خود را بر محور ساخت تسلیحات جنگی متمرکز کردند. این جنگ همچنین باعث کشتارهای جمعی مثل بمباران هسته‌ای هیروشیما و ناکازاکی شد. در طول جنگ جهانی دوم بیش از ۷۰ میلیون نفر کشته شدند که این آمار خونین‌ترین درگیری انسان در طول تاریخ است.

اگر چه ژاپن تهاجم خود به چین را از سال ۱۹۳۷ آغاز کرد اما به طور کلی حمله آلمان نازی به لهستان در سال ۱۹۳۹ تاریخ شروع جنگ جهانی دوم گفته می‌شود. درگیری بین دو کشور آلمان و لهستان باعث مداخله فرانسه و بریتانیا و فراگیر شدن جنگ در اروپا شد. در طول جنگ اروپا آلمان نازی موفق شد بخش عمده‌ای از این قاره را ضمیمه خاک خود کند اما در این بین توافق‌نامه‌ای میان آلمان نازی و شوروی منعقد شد.

 شکسته شدن این توافق‌نامه روند جنگ را به ضرر آلمان تغییر داد. در سال 1942 متحدین شمال آفریقا را از دست دادند، روند این شکست‌ها در سال 1943 و حمله متفقین به شرق اروپا و ایتالیا ادامه یافت. از سوی دیگر ایالات متحده در جبهه آسیا به موفقیت‌هایی دست یافت و این روند باعث عقب نشینی نیروهای متحد گردید.

جنگ دوم به نوعی جنگ ایدئولوژی‌ها و دولت‌های مدرن هم بود. آلمان هیتلری با اندیشه فاشیسم، کمونیست‌های شوروی، موسولینی نژادپرست در ایتالیا و فرانسه و انگلیس و امریکا به عنوان مدافعان لیبرالیسم.

جنگ با مهمانان ناخوانده

زمان: 1948م.(1326ش)،1956م.(1334)،1967م.(1345).1973م.(1352)،2006م.(1385ش)

مکان:  خاورمیانه

طرفین درگیر:   اسرائیل،کشورهای عربی(مصر،سوریه،اردن،عراق،عربستان سعودی،یمن،لبنان)

نتیجه:  در 1948 و 1967 پیروزی اسرائیل.در 1956 خروج اسرائیل از سینا، در 1973 بدون نتیجه و منتهی به آتش بس/فدر 2006 شکست اسرائیل و تبادل اسرا با حزب الله لبنان

توضیح:

گرچه جنگ اعراب و اسرائیل ما را بیشتر به یاد جنگ شش روزه می‌اندازد ولی جنگ شش روزه فقط یکی از چهار باری بود که کشورهای عربی و در رأس آن‌ها سوریه و مصر به طور رسمی با اسرائیل وارد جنگ شدند و جز در یک مورد که موفقیت جزئی داشتند در بقیه موارد شکست خوردند.

جنگ 1948 به جنگ استقلال، جنگ 1956 به جنگ کانال سوئز، جنگ 1967 به جنگ ۶ روزه و جنگ 1973 به جنگ اصطکاک معروف است. در هر چهار مورد دولت شاهنشاهی ایران با فروش نفت به اسرائیل در شرایطی که از سوی اعراب تحریم شده بود نقش عمده ای در پیروزی صهیونیست‌ها ایفا کرد. به خصوص در جنگ شش روزه که اعراب با خریدهای میلیارد دلاری خود از اتحاد جماهیر شوروی صاحب ارتش‌های حرفه ای و مدرن شده بودند و همه چیز برای نابودی اشغالگران صهیونیستی آماده بود و تل‌آویو هیچ شانسی برای پیروزی در جنگ نداشت.

پنجمین باری که اعراب و اسرائیل رودررو وارد جنگ شدند را همه ما به یاد داریم: جنگ 2006 اسرائیل و لبنان معروف به جنگ سی و سه روزه با پیروزی قاطع حزب الله لبنان و تبادل اسرا با اسرائیل پس از آتش بس.

این جنگ در سراسر جهان واکنش‌های متفاوتی به دنبال داشت. کشورهای ایالات متحده آمریکا، انگلیس، کانادا، آلمان و استرالیا از حملات اسرائیل حمایت کردند و آن را دفاع از خود نامیدند. رئیس جمهور وقت آمریکا جرج دبلیو بوش جنگ اسرائیل و لبنان را بخشی از جنگ با تروریسم نامید. در ۲۰ ژوئیه 2006 کنگره آمریکا از اسرائیل حمایت کرد. از این سو هم ایران و سوریه حمایت قاطع خود را از حزب‌الله اعلام و مجامع صلح بین‌المللی خواستار آتش‌بس برای جلوگیری از افزایش شمار تلفات غیرنظامی شدند.

در 2 مه 2007 کمیسیون وینوگراد، ایهود اولمرت را مقصر ناکامی در فرماندهی جنگ با حزب‌الله لبنان معرفی کرد. این حکم باعث شد ۱۰۰٫۰۰۰ نفر از مردم اسرائیل در تجمعی در تل‌آویو خواستار استعفای او شوند.

سید حسن نصرالله، رهبر حزب‌الله لبنان در اولین سالگرد جنگ، در مصاحبه اختصاصی با صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران اعلام کرد که در طول جنگ از «مولایش»، سید علی خامنه‌ای رهنمود و راهنمایی دریافت می‌کرده است.

جنگی که تحمیلی بود

زمان: از 31 شهریور 1359ش.(22 سپتامبر 1980 میلادی)تا 29 مرداد 1367ش.(20 اوت 1988 میلادی)

مکان:  مرز و شهرهای مرزی ایران و عراق و خلیج فارس

طرفین درگیر:  ایران و عراق و آمریکا به طور مستقیم و تعداد زیادی از کشورهای منطقه و جهان با حمایت مالی،اطلاعاتی و تسلیحاتی از کشور عراق به طور غیرمستقیم

توضیح:

جنگ عراق با ایران که در ایران با نام‌های «دفاع مقدس»، «جنگ تحمیلی»، و «جنگ هشت ساله» شناخته می‌شود، طولانی‌ترین نبرد کلاسیک در قرن بیستم بود. این جنگ از 31 شهریور 1359 با تجاوز زمینی و هوایی عراق به ایران آغاز شد و پس از حدود 8 سال در مرداد 1367 با قبول آتش بس از جانب ایران خاتمه یافت. این جنگ همچنین خونین‌ترین جنگ مدرن پس از جنگ جهانی دوم بود.

شورای امنیت در سال 1370 عراق را به عنوان متجاوز و آغازگر این جنگ معرفی کرد. این شورا همچنین عراق را موظف به پرداخت غرامت جنگ به ایران نمود که تاکنون تحقق نیافته است. مبادله‌ی اسیران جنگی بین دو کشور از سال 1369 آغاز شد و 12 سال به طول انجامید. آخرین گروه از اسرای جنگی ایرانی و عراقی در سال 1381 مبادله شدند.

در این جنگ ارتش عراق به طور گسترده از جنگ‌افزارهای شیمیایی علیه کردهای عراقی و مردم و نظامیان ایران استفاده کرد. ولی ادعای استفاده ایران از سلاح‌های شیمیایی ثابت نشده است. همچنین دو طرف در مقاطعی اقدام به بمباران و موشک باران شهرها و اهداف غیرنظامی نمودند که در این مورد نیز عراق همواره پیش‌قدم بود. درگیری‌ها برای مدتی در اواخر جنگ به خلیج فارس کشیده شد و طی آن تعداد زیادی سکوی نفتی و کشتی‌های تجاری و نفت‌کش با پرچم کشورهای گوناگون آسیب دیدند.

تعداد زیادی از کشورهای منطقه و جهان در طول جنگ از کشور عراق حمایت مالی، اطلاعاتی و تسلیحاتی کردند و ایالات متحده آمریکا در اواخر جنگ به شکل مستقیم وارد درگیری با ایران شد.

از بعد نظامی عراق با استفاده از عنصر غافلگیری در ابتدای جنگ موفق شد بخش‌هایی از خاک ایران از جمله شهر خرمشهر را اشغال نماید. ایران در سال‌های دوم و سوم جنگ موفق شد بیشتر مناطق اشغالی از جمله خرمشهر را آزاد نموده و در سال چهارم و پنجم جنگ نقاط مهمی همچون شبه جزیره فاو در جنوب و نیز ارتفاعات مشرف به سلیمانیه در شرق کشور عراق را تصرف کند. در سال پایانی جنگ، عراق بخشی از متصرفات ایران را با مشارکت مستقیم نظامی آمریکا آزاد نمود./

ادامه دارد...