بسم الله الرحمن الرحیم
ای عزیز! تو اگر عار نداری از طلب دنیا، لااقل از مخلوق ضعیف که مثل خود تو است طلب مکن. بفهم که مخلوق را قدرتی نیست برای تعمیر دنیای تو. گیرم که با هزار منت و ذلت، اراده او را جلب کردی، اراده او در ملک حق کار کُن نیست و کسی را تصرفی در مملکت مالک الملوک نیست.
حقیقتا انسان را عار آید که به واسطه شکم خود یا راه انداختن شهوت خویش این قدر ذلت و خواری به خود راه دهد، و از این مخلوق بی همه چیز و فقرای بی دست و پا و اَذِلّاء (خواران و ذلیلان) بی دانش و بینش منت کشد. منت اگر می کشی، از غنی مطلق و خالق سماوات و ارض بکش، که اگر توجه به ذات مقدس او پیدا کردی و دلت خاضع در محضر او گردید، از هر دو عالم وارهی و طوق عبودیت مخلوق را از گردن بیرون کنی.
ای عزیز! تو اگر عار نداری از طلب دنیا، لااقل از مخلوق ضعیف که مثل خود تو است طلب مکن. بفهم که مخلوق را قدرتی نیست برای تعمیر دنیای تو. گیرم که با هزار منت و ذلت، اراده او را جلب کردی، اراده او در ملک حق کار کُن نیست و کسی را تصرفی در مملکت مالک الملوک نیست.
پس این قدر برای این چند روزه دنیا و شهوات محدوده موقته از خلق بی همه چیز تملّق چاپلوسی مگو و از خدای خود غافل مشو و حُریّت و آزادی خود را حفظ کن و قید عبودیت و اسارت را از گردن خود بردار و در جمیع احوال آزاد شو.1
1.شرح چهل حدیث امام خمینی(ره)، ص 257